6. Wiersz - Zawsze Uśmiechnięta

|Monotonia życia codziennego|

Jak codzień rano wstajesz zmęczony,
Odczuwając jeszcze poprzedniego dnia znużenie,
Tymi samymi myślami ciągle zadręczona,
I znowu w twoich oczach pojawia się przerażenie.
Zadajesz sobie ciągle te same pytanie:
-Po co żyjesz na tym zwariowanym świecie?
Na nic nie zdadzą się twoje starania,
Bo i tak do nikąd prowadzi twoje życie.
I czasem wątpisz w życia sens,
Masz dość świata, ludzi, siebie samej.
Czujesz się jak złamany pens
W monotonii życia codziennego.
Ciągle tylko szkoła, dom i sen
I powtarzający się nieustannie ten cykl,
Szczęśliwy naprawdę może być tylko ten,
Kto w śmierci wnyk.
Najbardziej usatysfakcjonowany może być tylko ten,
Kto powierzył Bogu swoje sprawy
I mimo, że ogarnie nas kiedyś mroku cień,
Będziemy zasypiać bez obawy.

Post został pochwalony 0 razy

Nadziwić się nie mogę, jak optymiści są w stanie zebrać się na takie wiersze.
Pisać o cierpieniu i bólu?

Post został pochwalony 0 razy

Bo to było kiedyś, moja droga. Wtedy jeszcze nie byłam taka cała w skowronkach. Życie waliło mi się na łeb, a przynajmniej tak mi się wydawało.. Ale od tamtego okresu minął już kawałek czasu. Teraz jest inaczej, śmiem twierdzić - lepiej..

Post został pochwalony 0 razy

Może przerzucimy się na jeden wiersz, bo troszę niewygodnie mi tak 'skakać' z jednego na drugi.

Post został pochwalony 0 razy

Heh tą monotonię to ja odczuwam bardzo boleśnie..
Ale dopiero w roku szkolnym gdy na nic czasu nie posiadam Confused

Wtedy tez zastanawiam się czemu zyje, ale doszłam do wniosku, że jest to całkowicie błędne myslenie..
Powinnismy myslec o chili obecnej a nie o sensie zycie Very Happy

Post został pochwalony 0 razy

Monotonia...
nienawidzę tego!

Post został pochwalony 0 razy